Antihomoverklaring en artikel 23
Teun Dekker (PC-onderwijs) - (2022-06-02)
Dit weekend ontbrandde er een discussie op de social media naar aanleiding van een bericht op nu.nl. De komende week worden hier ook Kamervragen over gesteld. Omdat er nu een minister van onderwijs van een andere politieke kleur zit dan zijn voorganger zal de beantwoording van deze vragen ongetwijfeld een andere toon krijgen.
In de discussie wordt geregeld een link gelegd met inclusief onderwijs en het tegengaan van segregatie. Uitsluiten op grond van geaardheid staat immers haaks op het beginsel van inclusiever onderwijs. Terecht dat hier vragen over worden gesteld. Als we het hebben over inclusiever onderwijs komt het schema van diversiteitsvariabelen zoals opgesteld door Banks et al. (2005) en bewerkt door Schuman en de Vries (2020) geregeld langs. Een mooi schema waarin geprobeerd is om de volledige diversiteit weer te geven. Als we het hebben over inclusiever onderwijs is dit wat mij betreft een bruikbaar schema.
Ik moest hieraan denken omdat bij de opgelaaide discussie over de antihomoverklaring ook artikel 23 weer wordt genoemd. Sommigen zien het afschaffen van dit artikel over de vrijheid van onderwijs als oplossing voor deze vorm van discriminatie. Wat mij betreft is dit een gevolg van een eenzijdig accent als we kijken naar de diversiteitsvariabelen. Het aanpakken van scholen die discrimineren op grond van seksuele oriëntatie is op grond van onze wetgeving overigens al mogelijk zonder artikel 23 aan te pakken. Net zoals het mogelijk is om scholen aan te pakken die de zorgplicht ontduiken en kinderen met specifieke mogelijkheden en belemmeringen weigeren. Het valt mij namelijk op dat wij voor ons kindcentrum de laatste maanden veel aanmeldingen krijgen van kinderen met een specifieke zorgbehoefte die op andere scholen worden geweigerd. Uit de gesprekken met ouders komt veelal naar voren hoe scholen op een slimme manier de zorgplicht ontduiken en zo kinderen met een specifieke beperking niet verwelkomen. In tegenstelling tot dat wat de bedoeling was met de wet passend onderwijs zijn ouders weer aan het "leuren" met hun kind om een passende plek te vinden. Dit weigeren van leerlingen gebeurt ook door scholen die graag artikel 23 zien verdwijnen terwijl wij juist bestaan dankzij dit artikel 23.
Als we echt werk willen maken van inclusiever onderwijs en segregatie tegen willen gaan dan zullen we als onderwijs (alle scholen) alle kinderen met open armen moeten ontvangen en verwelkomen. Dit in de volle diversiteit. Het schrappen van wetsartikelen gaat hierbij niet helpen. Wel het bewustzijn dat wij als onderwijs een wettelijke opdracht hebben die al is vastgelegd in artikel 24 van het VN verdrag inzake personen met een handicap en in artikel 1 van onze grondwet waarin staat dat discriminatie verboden is.
Naast het stellen van vragen over de antihomoverklaring zou het wat mij betreft getuigen van consequentie door ook vragen te stellen als kinderen op andere gronden bij scholen worden geweigerd. We hebben als onderwijs nog een lange weg te gaan.
Met toestemming overgenomen van: teundekker.wordpress.com