De C van Christelijke scholen is springlevend
J.J. Suurmond (theoloog, psycholoog) - afkomstig uit: Trouw (2005-04-19)
Fragmenten uit een column.
In Trouw schrijft Jean-Jacuqes Suurmond, psycholoog en theoloog over een congres van leerkrachten in het christelijk basisonderwijs. "Tobbende schoolleiders willen de C al ten grave dragen. Bij leerkrachten was ie springlevend.
[...] Opvallend veel dertigers en veertigers, de leeftijdsgroep die je in de kerk weinig ziet. Het moest over de C van christelijk gaan. Daarover wordt heel wat afgetobd. Sommige schoolleiders dachten er zelfs over om die maar te schrappen. Want als op jouw school soms het merendeel van de leerlingen heidens of moslim is, wat houdt die C dan nog in? Lijkt die trouwens sowieso niet verdacht veel op een halve maan? Samen met een collega leidde ik een workshop met verschillende groepen leerkrachten.
[...] "We gaan kijken of we het putje onder die C kunnen openen, of we de spiritualiteit, de bezieling kunnen opgraven die je identiteit als leerkracht op een christelijke school voedt. Dus we willen niet in ons hoofd blijven zitten, maar afdalen naar diepere lagen. Hei is helemaal niet erg als je daarbij naar woorden moet zoeken, want spiritualiteit is typisch iets waarop we weinig greep hebben. Een mond vol tanden is vaak een teken van de volheid van de Geest."
Dat lukte aardig. Zodra ze gingen vertellen over hun inspiratie en bezieling, werd het gesprek vanzelf inspirerend en bezielend. Tot verbazing van de tobbende schoolleiders die de C al ten grave wilden dragen, bleek die voor de leerkrachten springlevend te zijn. Daarbij maakte het weinig uit dat soms het merendeel van hun leerlingen uit niet-christelijke gezinnen komt. Vanuit hun christelijke inspiratie willen ze er voor alle kinderen gewoon zijn. En door bijbelverhalen en christelijke cultuur te onderwijzen geven ze hun een inburgeringscursus die minister Verdonk geen cent kost.
Van het hoofd naar het hart gaan, van opvattingen over de C naar beleving van de C - dat is de reis waartoe de deelnemers aan de workshop werden uitgenodigd. En kijk: de C bloeide op. Ook de leerkrachten zelf waren verrast om te ontdekken hoe belangrijk die voor hun collega's bleek te zijn. "Waarom doen we dit eigenlijk nooit met elkaar?", werd er opgemerkt. Ik herinnerde eraan dat identiteit gevoed wordt door bezieling en dat de kerk ervoor is om dat vlanmetje aan te wakkeren. Vuur wordt immers het best in een kachel onderhouden. Merkwaardig genoeg bleken velen de kerk niet met bezieling te associëren. Toch deden mijn collega en ik op dat congres niet iets wezenlijk anders dan ons gewone predikantswerk.
[...] Er kwam een schooldirecteur op mij af die zijn hand ophief. Hij schudde mijn hand en bedankte voor de workshop. Zijn mond krulde in een relaxed liggende C.