Segregatie
Wim Kuiper (Verus (voorheen: Besturenraad, besturenorganisatie voor Protestant-Christelijk onderwijs)) - afkomstig uit: SBM, maandblad Besturenraad (2010-02-23)
Zorgt de vrijheid van onderwijs voor segregatie? Dit lijkt op het eerste gezicht best logisch. Christelijke scholen zijn bedoeld voor kinderen van christelijke ouders en dus zijn dit over het algemeen witte scholen. Openbare scholen zijn er voor iedereen, dus die zullen wel veel meer gemengd en zwart zijn. Maar de werkelijkheid is heel anders. In de grote steden is het percentage allochtone kinderen in het confessioneel onderwijs ongeveer gelijk of zelfs nog hoger dan het percentage in de stad als geheel. Er zijn bovendien ook nogal wat witte openbare en algemeen bijzondere scholen in gemengde omgevingen. Natuurlijk is er een klein percentage, naar schatting ongeveer drie procent van alle bijzondere scholen, met een orthodox protestantse of islamitische grondslag, die geen open toelating hebben. Deze scholen vinden respect voor de grondslag niet genoeg. Ouders dan wel leerlingen moeten de grondslag ook onderschrijven. Een meerderheid van de Tweede Kamer is geneigd om hier een einde aan te maken. Alsof dit een effectieve vorm van segregatiebestrijding zou zijn. Hoe groot is de kans dat islamitische ouders massaal naar de reformatorische school zullen gaan als daar een acceptatieplicht geldt? Dit soort symboolwetgeving lijkt eerder een ander doel te hebben. Christelijke scholen worden verdacht gemaakt en op de beklaagdenbank gezet, terwijl de bijdrage aan sociale cohesie juist op deze scholen over het algemeen heel groot is. Wie op zwarte en gemengde confessionele scholen gaat kijken, zal kunnen zien hoe intensief daar wordt geleerd om vreedzaam samen te leven in een multiculturele en vooral ook multireligieuze samenleving. Biculturele kinderen worden bovendien in aanraking gebracht met het christendom en de waarden die daaruit voortvloeien. Waarden die wij koesteren en die onze westerse samenleving stempelen. Het is maar de vraag of openbare scholen waar religie min of meer wordt genegeerd, gemarginaliseerd of zelfs beschouwd wordt als iets waarvan je je zo snel mogelijk zou moeten bevrijden, wel in staat zijn om een goede bijdrage te leveren aan sociale cohesie in onze multireligieuze samenleving.
Wim Kuiper
bestuursvoorzitter Besturenraad
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit SBM januari/februari 2010 p. 3; www.besturenraad.nl